Αναδημοσίευση από την ase-ote:

H Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα προστατεύει την εργοδοτική αυθαιρεσία της Deutsche Telekom!

Ποιος θα μας προστατεύσει από τους προστάτες;

 Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα 
προστατεύει την εργοδοτική αυθαιρεσία της Deutsche Telekom!

   Οι περιβόητες ανεξάρτητες αρχές που δημιουργήθηκαν για να προστατεύουν τα πολιτικά κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα των πολιτών μήπως έχουν ξεχάσει το ρόλο τους και κάνουν το αντίθετο απ’ αυτό για το οποίο έχουν συσταθεί;

   Αν αναρωτιέστε πως έγινε και έχουμε γεμίσει κάμερες και πως καταφέραμε να ξεπεράσουμε ακόμα και το Λονδίνο, διαβάστε με προσοχή τα παρακάτω ενδεικτικά στοιχεία για να καταλάβετε πως μας προστατεύει  η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα κ.λ.π.

   { Το όνομα εδώ μάλλον έχει την ίδια σημασία που έχουν οι λέξεις Εύξεινος Πόντος, Καλλίδρομος, Γλυκάδι (το ξύδι) } κ.λ.π.

   Αυτοί βέβαια κάνουν ότι μας προστατεύουν, εμείς έχουμε αναρωτηθεί γιατί τους πληρώνουμε και μάλιστα με φαραωνικούς μισθούς;

   Θαυμάστε με ποιο τρόπο η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα προστατεύει τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων του ΟΤΕ: 

   •  Στις 03-12-2014 καταθέσαμε καταγγελία με Αριθ.Πρωτ.: Γ/εις/7529 προς την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα με αυθαιρεσίες της διοίκησης του ΟΤΕ.(Κάμερες στραμμένες στους εργαζόμενους και στους πελάτες στα καταστήματα, μαγνητικές κάρτες χρονοπαρουσίας ανά όροφο και ανά πτέρυγα, κάμερες στα κυλικεία, στα κλιμακοστάσια, στους διαδρόμους, στην είσοδο των ανελκυστήρων) κ.λ.π.

  
 Από τότε η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα ανέλαβε δράση.

   •  Στις 19-12-2014 η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα με επιστολή της προς τον ΟΤΕ με Αριθ. Πρωτ.: Γ/ΕΞ/7529-1, αφού τους ενημερώνει για την καταγγελία και τους γνωστοποιεί σε ποιους χώρους επιτρέπονται οι κάμερες, προς τα πού θα πρέπει να εστιάζουν κ.λ.π, στο τέλος τους ζητάει να υποβάλουν εγγράφως, εντός αποκλειστικής προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών από τη λήψη του παρόντος εγγράφου, τις απόψεις τους επί της ως άνω καταγγελίας.

 Η διοίκηση του ΟΤΕ απαξιεί να τους απαντήσει!

   •  Στις 30-09-2015 και έχοντας περάσει 9 μήνες από την πρώτη επιστολή, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα ξαναστέλνει επιστολή με Αριθ. Πρωτ.: Γ/ΕΞ/4987υπενθυμίζοντάς τους την πρώτη επιστολή και καλώντας τους και πάλι να απαντήσουν εντός 15 ημερών.



   •  Στις 09-11-2015 και ενώ έχουν περάσει 40 ημέρες από την δεύτερη επιστολή της Αρχής, ο ΟΤΕ απαντάει με έγγραφό του ότι δεν υπάρχει καμία παραβίαση.

   Στην απάντηση αναφέρεται μόνο στο Διοικητικό Μέγαρο του ΟΤΕ στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύπαραδέχονται ότι έχουν τοποθετήσει 319 κάμερες!!! 

   Δεν αναφέρουν τίποτα για τ’ άλλα κτήρια όπως το νέο κτήριο στην Παιανία και τα καταστήματα του ΟΤΕ τα οποία αναφέρονται στην καταγγελία μας.

   Μετά απ’ όλα τα παραπάνω, οι εξηγήσεις αυτές κρίθηκαν ικανοποιητικές από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.

   Με έγγραφο που μας απέστειλε με Αριθ. Πρωτ.: Γ/ΕΞ/414 στις 25-01-2016 (14 μήνες μετά την καταγγελία μας), μας ενημερώνει ότι εφόσον ο καταγγελλόμενος απαντάει ότι δεν συμβαίνει τίποτε…. άρα δεν υπάρχει θέμα…. δηλαδή ούτε γάτα ούτε ζημιά και έτσι έκλεισαν την υπόθεση!

   Συμπέρασμα:  Ρωτάει η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα τον ΟΤΕ «συμβαίνουν όλα αυτά στην επιχείρησή σας;»

   Απαντάει ο ΟΤΕ:  “Απα πα….  τέτοια πράγματα στην επιχείρησή μας ποτέ. Δεν συμβαίνει τίποτε τέτοιο….. μάλλον είναι διαδόσεις των Αναρχοκομουνιστών” (το τελευταίο δεν το γράφουν στην απάντηση).

Μας απαντάνε λοιπόν από την  Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα κ.λ.π.

   “Όχι κάνετε λάθος.  Στο σημερινό ΟΤΕ…. όπως μας διαβεβαίωσαν δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα!!!”

http://www.ase-ote.gr/wp-content/uploads/2016/03/Untitled-1-483x1024.jpg 483w, http://www.ase-ote.gr/wp-content/uploads/2016/03/Untitled-1-600x1272.jpg 600w, http://www.ase-ote.gr/wp-content/uploads/2016/03/Untitled-1.jpg 2179w" sizes="(max-width: 2179px) 100vw, 2179px" srcset

Τα ντοκουμέντα που ακολουθούν είναι αποκαλυπτικά για την δράση της παραπάνω «ανεξάρτητης» αρχής: 

Νέο κτήριο του ΟΤΕ στην Παιανία (Αγ. Λουκά & Ικάρου 1)

Κάμερες στα κλιμακοστάσια!

Κάμερες στους διαδρόμους και στους ανελκυστήρες!

Κάμερες στους καρταναγνώστες χρονοπαρουσίας!

Κάμερες στα κυλικεία!

Κάμερες σε γραφεία!

 

Κάμερες στα καταστήματα του ΟΤΕ!

Κατάστημα Χαλανδρίου (Λ. Πεντέλης 7-9)

Κατάστημα Αθηνάς 45

Κατάστημα Δάφνης (Καραολή 6)

Κατάστημα στο Γουδί (Μικράς Ασίας 47 & Σινώπης)

      Κάμερα στον δρόμο έξω από το Κατάστημα στο Γουδί (Μικράς Ασίας 47 & Σινώπης)

Έξτρα καρταναγνώστες στους ορόφους και στους διαδρόμους
στο Δ. Μέγαρο και στην Παιανία.

Τελικά, ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;

ΑΣΕ

Αθήνα: 31-03-2016

   Υ.Γ: Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος αναρωτιόταν: «αν κύριοι, οι μισοί έλληνες παρακολουθούν τους άλλους μισούς, τίθεται το ερώτημα, ποίος θα παρακολουθεί τους παρακολουθούντας;»
Ο δικτάτορας όμως ήταν άτυχος, δεν υπήρχαν τότε ούτε μοντέρνες κάμερες, ούτε «ανεξάρτητη» Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Από το Alterthess

Σε έναν…. συμβιβασμό κάλεσε την τοπική κοινωνία της Χαλκιδικής ο Υπουργός Περιβάλλοντος Π. Σκουρλέτης σχετικά με το ζήτημα των Σκουριών σε συνέντευξή τύπου που παραχώρησε για ζητήματα ενέργειας, προκαλώντας στο κίνημα ενάντια στο χρυσό αλλά και σε όσους στηρίζουν τον αγώνα αυτόν ακόμη μεγαλύτερη οργή και απογοήτευση από αυτήν που συσσωρεύουν μήνες τώρα οι κάτοικοι βλέποντας τον οδοστρωτήρα της χρυσοφόρας “επένδυσης” να παίρνει συνεχώς έδαφος και την εταιρεία τελικά να μην φεύγει από την περιοχή τους.

Ο κ. Σκουρλέτης τόνισε αρχικά πως στο θέμα των Σκουριών δεν υπάρχει η παραμικρή μετακίνηση στη στάση της κυβέρνησης υπέρ της νομιμότητας, του δημοσίου συμφέροντος και της προστασίας του περιβάλλοντος στη συνέχεια όμως έκανε λόγο για την αναγκαιότητα ενός συμβιβασμού μεταξύ των δύο πλευρών.

«Yπάρχουν και πολιτικά ζητήματα γύρω από την υπόθεση των Σκουριών, που έχουν ιστορία, έχουν παρόν και μέλλον. Θέλω να πω το εξής: μια τόσο μεγάλη επένδυση για να προχωρήσει, πρέπει να εξασφαλίζει την -πέρα από τις τρεις προηγούμενες προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιούνται και οι τρείς στο 100% δηλαδή τη νομιμότητα, το δημόσιο συμφέρον και την προστασία του περιβάλλοντος- κοινωνική ειρήνη, να εξασφαλίζει κοινωνική αποδοχή. Πώς μπορεί να προχωρήσει μια επένδυση όταν είναι ταυτισμένη στα μάτια της τοπικής αλλά και ευρύτερα της ελληνικής κοινωνίας, με το διχασμό; Θα έβλεπα, λοιπόν, ως μία προοπτική για να ξεπεραστούν προβλήματα, έναν αναγκαίο συμβιβασμό γύρω από αυτό το θέμα. Ο συμβιβασμός όμως αυτός πρέπει να έχει μέσα του το στοιχείο μιας πραγματικής διάθεσης για να προκύψει και από τις δύο πλευρές και, κυρίως, η μία πλευρά πρέπει να αναγνωρίζει στη άλλη ότι κάνει ένα βήμα πίσω. Αυτό σημαίνει συμβιβασμός. Ο ένας να αναγνωρίζει στον άλλον ότι κάνει ένα βήμα πίσω. Σε αυτό, το υπουργείο μπορεί να συνδράμει και να συμβάλλει. Αλλά σε καμία περίπτωση, επαναλαμβάνω, δε θα βάλουμε «νερό στο κρασί μας» γύρω από τις σταθερές αρχές αντιμετώπισης αυτής της μεγάλης επένδυσης. Έχουν γραφεί πολλά, δοθήκαν κάποιες άδειες, οι οποίες πληρούσαν τα κριτήρια της νομιμότητας, είναι άλλες πιο σημαντικές οι οποίες εκκρεμούν. Είναι ένα έργο πάρα πολύ μεγάλο, έχει συνεχή αδειοδότηση” είπε μεταξύ άλλων.

Και ενώ οι άδειες που αφορούν το επενδυτικό σχέδιο της εταιρείας εγκρίνονται μία προς μία στα όρια μάλιστα των προθεσμιών που η ίδια η εταιρεία έθεσε απειλώντας να αναστείλει τις εργασίες της, και με δεδομένο ότι η καταστροφή στο βουνό Κάκαβος αλλά και στην Ολυμπιάδα συνεχίζεται ακάθεκτη, ο Υπουργός Περιβάλλοντος προχωρά σε κάτι που είναι ασύλληπτο.

Καλεί τα θύματα ενός περιβαλλοντικού και κοινωνικού εγκλήματος να πάνε ένα βήμα πίσω σε κάτι που ως τώρα θεωρούν αδιαπραγμάτευτο, το δικαίωμά τους να μπορούν να προστατεύουν το φυσικό περιβάλλον τους και να μην εξαναγκαστούν σε μαζική μετανάστευση από μια περιοχή που κινδυνεύει να γίνει τοξική χαβούζα, να πάνε ένα βήμα πίσω στο δικαίωμά τους για την ίδια τους τη ζωή.

Το ερώτημα που τίθεται είναι με ποια ακριβώς καλή διάθεση μπορεί να αντιμετωπίσει ένα κίνημα που μετρά 400 διωκόμενους, χρόνια καταστολής, δεκάδες διαδηλώσεις στο βουνό, θυσίες σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο μια εταιρεία που μόνο στόχο έχει να καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει στο βουνό; Πως μπορεί δηλαδή ένας άνθρωπος που βλέπει την παραγωγή του να καταστρέφεται από την μόλυνση, που όλοι στην οικογένειά του είναι διωκόμενοι, και που κινδυνεύει να φύγει από το σπίτι του να έρθει με καλή διάθεση να μιλήσει με την εταιρεία;

Το κίνημα ενάντια στο χρυσό είχε στηρίξει το ΣΥΡΙΖΑ για την “ατεγκτη” θέση του μόλις βγει κυβέρνηση να διώξει του χρυσοθήρες, πράγμα που δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα, να καταργήσει τους περιβαλλοντοκτόνους νόμους, πράγμα που επισης δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα και να αποκαταστήσει τις πληγές που έχουν επέλθει από την δραστηριότητα της εταιρείας, που προφανώς δεν μπορεί να γίνει αν δεν φύγει η εταιρεία που καταστρέφει το βουνό.

Οι Σκουριές δεν περιλαμβάνονται ούτε σε Μνημόνια ούτε σε άλλες συμφωνίες. Εκτός και αν υπάρχουν και δεν τις ξέρουμε…

Σταυρούλα Πουλημένη

Με μαζική συμμετοχή ξεκίνησε η μεγάλη πορεία αγώνα Πάτρα - Αθήνα ενάντια στην ανεργία που διοργανώνει ο Δήμος της Πάτρας με σύνθημα«Δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα».

(Διαβάστε περισσότερα για την πορεία, το πρόγραμμα, τις στάσεις, τις εκδηλώσεις και τους φορείς που συμμετέχουν ΕΔΩ).

 

• 1η ημέρα - Κυριακή 3 Απρίλη

Πάτρα - Αίγιο

Εκδήλωση: Αίγιο

• 2η ημέρα - Δευτέρα 4 Απρίλη

Αίγιο - Ακράτα

Εκδήλωση : Ακράτα

• 3η ημέρα - Τρίτη 5 Απρίλη

Ακράτα - Ξυλόκαστρο

Εκδήλωση: Ξυλόκαστρο

• 4η ημέρα - Τετάρτη 6 Απρίλη

Ξυλόκαστρο - Κόρινθος

Εκδήλωση: Κόρινθος

• 5η ημέρα - Πέμπτη 7 Απρίλη

Κόρινθος - Άγιοι Θεόδωροι

Εκδήλωση: Άγιοι Θεόδωροι

• 6η ημέρα - Παρασκευή 8 Απρίλη

Άγιοι Θεόδωροι - Μέγαρα

Εκδήλωση: Μέγαρα

• 7η ημέρα - Σάββατο 9 Απρίλη

Μέγαρα - Ελευσίνα

Εκδήλωση: Ελευσίνα

• 8η ημέρα - Κυριακή 10 Απρίλη

Ελευσίνα - Αθήνα (Σύνταγμα)

Στάση στο Χαϊδάρι

Εκδήλωση: Αθήνα - Σύνταγμα





Αναδημοσίευση από τον 902

της Αντωνίας Λεγάκη*

Αποκάλυψε καψώνια στον ελληνικό στρατό; Δύο χρόνια φυλακή για συκοφαντική δυσφήμιση!!! Εντυπωσιακό! Ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι ο πρώην υπουργός Παπακωνσταντίνου, καταδικάστηκε για πλαστογραφία της λίστας Λαγκάρντ, σε 12 μήνες (είναι και μέρες «κατά» της διαφθοράς…).
Πολύ περισσότερο, που δύσκολα θα βρει κάποιος ανάλογη ποινή για πραγματική συκοφαντική δυσφήμιση – και όχι για το «ο κόσμος το ‘χει τούμπανο»… όπως εδώ – (π.χ. εποχή άφησε η καταδίκη Ψωμιάδη για συκοφαντική δυσφήμιση του Λαλιώτη με πλαστά έγγραφα, για την οποία καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση!).

Στις μέρες μας, η «αριστερή» κυβέρνηση εξασφαλίζει πλήρη στήριξη στην «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη», για να προχωρά αυτή στην ασύδοτη καταστολή κάθε στοιχειώδους, αστικοδημοκρατικού δικαιώματος. Έτσι, χωρίς κανένα δισταγμό, η «Ανεξάρτητη», παραβίασε εχθές δεκάδες διατάξεις περί δικαιωμάτων και δίκαιης δίκης, είτε των πολιτών είτε του κατηγορουμένου, προκειμένου να καταδικάσει στην παραπάνω εξοντωτική ποινή, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, επειδή στην ιστοσελίδα της Επιτροπής είχε προ εξαετίας δημοσιευτεί επιστολή φαντάρου που κατήγγειλε καψώνια στο στρατόπεδο.

Για να γίνει αυτό: α)Ελλείψει νόμιμης διαδικασίας άρσης απορρήτου, βαφτίστηκε διαχειριστής της ιστοσελίδας, ο προσωρινός κάτοχος του κινητού τηλεφώνου της Επιτροπής. β) Έγινε ανερυθρίαστα δεκτή η παράνομη (χωρίς άρση απορρήτου) επανειλημμένη παρακολούθηση των τηλεφώνων της Επιτροπής και του προσωπικού τηλεφώνου του προσωρινού κατόχου του κινητού, από τη δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Θεσσαλονίκης. γ) Έγινε δεκτό ότι αφού ο κάτοχος του κινητού τηλεφώνου συνδέθηκε σε ανύποπτο χρόνο στο internet (όχι στο σάιτ, ούτε βέβαια στις σχετικές καταγγελίες) και δη έναν μήνα Μετά τις επίδικες καταγγελίες, ο ίδιος θα ήταν και αυτός που τις ανήρτησε (ελλείψει άλλου τινός). Κι όλα αυτά σε μια ατμόσφαιρα εμφυλιοπολεμική, με την πρόεδρο του Δικαστηρίου να κραυγάζει από το πρώτο πεντάλεπτο ότι δεν χρειάζεται περισσότερους από έναν μάρτυρες, διότι έχει διαβάσει και ξέρει τι έχει γίνει, να απαντά αντί του μηνυτή στις ερωτήσεις της υπεράσπισης ή άλλοτε απλώς να απαγορεύει τις ερωτήσεις που στόχευαν στον έλεγχο της αξιοπιστίας του πρώην διοικητή του στρατοπέδου!!! Κι όταν ο κατηγορούμενος ανέφερε στην απολογία του ότι μετά από αποκάλυψη της Επιτροπής εξαρθρώθηκε από το ΓΕΣ ναζιστικός πυρήνας στη σχολή Ευελπίδων, ακούστηκε κραυγάζων από το ακροατήριο ο τέως διοικητής: «γι αυτό θα φας κι άλλες μηνύσεις»!!!. Προφανώς, ούτε οι τέσσερις που εξετάστηκαν ούτε εκατόν τέσσερεις μάρτυρες υπεράσπισης δεν θα ήταν αρκετοί να ανατρέψουν αποφάσεις προειλημμένες. 5 μήνες πρότεινε ο εισαγγελέας, 2 χρόνια απεφάνθη το δικαστήριο!

Αν σκεφτεί κανείς ότι στο ιστορικό ευρωπαϊκό προηγούμενο της «αριστερής» προπολεμικής κυβέρνησης του Βερολίνου, ψάρευαν το πτώμα της Ρόζας Λούξεμπουργκ από το ποτάμι, τότε η χθεσινή δικαστική απόφαση είναι μια πρόοδος… Αν βέβαια σκεφτεί κανείς ότι είκοσι χρόνια τώρα, η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, με εκατοντάδες μέλη, κάνει την ίδια δουλειά, δημοσιεύει καταγγελίες στρατευμένων για παράνομα καψώνια και εν γένει παραβιάσεις συνταγματικών τους δικαιωμάτων, χωρίς καμία κυβέρνηση να τολμήσει να τη φιμώσει, με αυτόν τον απροκάλυπτο τρόπο, τότε αντιλαμβάνεται ότι η χθεσινή απόφαση αποτελεί οπισθοδρόμιση προς ένα μέλλον μαύρο και βουβό… . Πολύ περισσότερο αν μετρήσει κάποιος τις αυτοκτονίες στο Στρατό (16 το χρόνο κατά μέσο όρο), τα ψυχολογικά προβλήματα, την εκρηκτική διάδοση των ναρκωτικών στους φαντάρους. Ακόμη περισσότερο αν θυμηθεί ότι η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, στην εικοσάχρονη δράση της, που ήταν και θα συνεχίσει να είναι αυτού του «δυσφημιστικού» είδους, έχει αντιμετωπίσει απειλές και επιθέσεις με διάφορες μορφές, από σκασμένα λάστιχα και βλάβες στις μηχανές μελών της έως τη στρατιωτική χειροβομβίδα που τοποθετήθηκε, το 1998, σε αυτοκίνητο μέλους της που είχε εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή και κατήγγειλε το εμπόριο των ναρκωτικών στο στρατό. Σ’ αυτές τις επιθέσεις, προστέθηκε τώρα και μια καταδικαστική απόφαση…

Η ελληνική πολιτεία, έστειλε εχθές ένα μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες. Η κριτική και πολύ περισσότερο η καταγγελία των ανωτέρων σε κάθε ιεραρχία, δεν θα γίνεται πλέον ανεκτή. Κατήγγειλε εργαζόμενος τον εργοδότη του; υπάλληλος τον διευθυντή της δημόσιας υπηρεσίας, πολίτες κάποιον έχοντα εξουσία; Μια δικαστική απόφαση «δια πάσαν νόσο και πάσαν μαλακίαν».

Οι συλλογικότητες όμως του μαζικού κινήματος των εργαζομένων και της νεολαίας, έλαβαν το μήνυμα. Ήδη, κάθε σωματείο εργαζομένων, κάθε φοιτητικός σύλλογος, κάθε συλλογικότητα γειτονιάς, κάθε άνθρωπος που αρνείται να υποταχτεί στο μαύρο και βουβό μέλλον της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, είναι μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Και κάθε ένας από εμάς είναι και θα είναι ένας αγωγός διεκδίκησης και διάδοσης των δικαιωμάτων των στρατευμένων, των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας, ντόπιων και μεταναστών… Ούτε βήμα πίσω.

* Η Συνήγορος Υπεράσπισης


Αναδημοσίευση από την pandiera.gr

Η ΕΡΤopen είναι εδώ!
Συνεχίζουμε στους 106,7 στα FM στην Αττική.
Καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com .
Επίσης, το πρόγραμμά μας αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο και από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 με το παρακάτω πρόγραμμα:


Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα Κυριακή  03-04-2016



Η ΕΡΤopen ανοιχτή ως παράθυρο στην κοινωνία !
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

ΔΗΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ΝΠΔΔ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ


Παρουσίαση βιβλίου


« Γκιουζέλ Ανθή» και «Δυο φορές εγώ»της Ελένης Δραμητινού

εκδόσεις ΑΛΔΕ


την Δευτέρα 4 Απριλίου και ώρα 19.00


Αποσπάσματα θα διαβάσουν η Μαρία Μαυροματάκη (ηθοποιός)

και ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (ηθοποιός)


Η Ελένη Δραμητινού  γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από την Κρήτη. Ζει μεταξύ Αθήνας και Βόλου.Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Εργάστηκε σαν οικονομικό στέλεχος στον ΟΤΕΔιηγήματά της έχουν εκδοθεί σε εφημερίδες( Θεσσαλία, Αναγνώστης Πελοποννήσου ΄) και περιοδικά.Έχει διακριθεί για το διήγημά τηςΣ' αγαπάω πολύαπό την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.Το μυθιστόρημαΓκιουζέλ Ανθή(εκδόσεις Αλδε) είναι το πρώτο της.Το διήγημά της  «Αβύδου 75.Ανω Ιλίσια». Έχει επιλεγεί από τις εκδόσεις Πατάκη στα πλαίσια του διαγωνισμούHOTEL Παπαδιαμάντης για την έκδοση του βιβλίου με τίτλο ΄Το άγγιγμα του Σκιαθίτη΄'.



«Γκιουζέλ Ανθή

..από τότε που άνοιξε τα μάτια της, η εμπέ, η μαμή, την προσφώνησε "η μικρή γκιουζέλ Ανθή". Εκεί, στη μακρινή Αττάλεια, ξετύλιξε η ζωή το νήμα, μέσα σε σφιχτοδεμένα παιδικά χρόνια, στο τα-τα-τα-τα της Αττάλειας, σαν μουσική. Ως τη στιγμή που την είδε ο καμπούρ-Γιάνγκος, έμπορος από τα μικράτα του, τη διεκδίκησε και την κέρδισε. Εκείνη στην ανατολή της ζήσης της κι εκείνος κοντά στη δύση. Κι ύστερα, ξανά ανακάτωσε ο Θεός την τράπουλα. Βρέθηκε η γκιουζέλ Ανθή και ο Γιάνγκος σε άλλο κομμάτι του κόσμου, μετά το διωγμό, στην Ελλάδα. 
Πώς να στήσει ο καμπούρ-Γιάνγκος τον νέο του κόσμο; Πόσο δικαίωμα έχει να απελπιστεί, να αφεθεί, να κάνει κύκλο γύρω απ' τον εαυτό του, με απρόσμενο τέλος; Πώς η μοίρα έφερε την Ανθή σε δρόμους ξένους, με έξι παιδιά και ένα ακόμα, ένα νέο μωρό, παιδί παρηγοριάς, να ψάχνει δύναμη μέσα από την ίδια τη ζωή, για να τη χαρίσει απλόχερα ως την τελευταία κουταλιά της ζήσης της;..»

«Δυο φορές εγώ

..Μοίρα. Τραβάει μια γραμμούλα ψιλή ψιλή. Ίσα που φαίνεται. Ένα μικρό βήμα να κάνεις προς τη μια πλευρά, τη μετακίνησες. Πάει πια. Μπήκες στην άλλη πλευρά του χρόνου.
Στα βουνά της Δίκτης, στα κουρνιασμένα χωριά του οροπεδίου Λασιθίου, η Ζάμπια και η Ελένη Σηφάκη αδελφές. Δίδυμες.Ανάμεσά τους ο Δημητρός Δοξαστάκης ή Πατριώτης. Περπάτησε δέκα χρόνια σε όλα τα βουνά της Ελλάδας. Μέσα στους πολέμους που θα 'φερναν το λυτρωμό.Κι όταν ο πόλεμος τέλειωσε πια, ακολούθησε τον Γιωργή Σηφάκη, συμπολεμιστή και φίλο του, πάνω στα χωριά του οροπεδίου.Έφαγε ένα κομμάτι μήλο, μεταλαβιά απ' τη μηλιά των Σηφάκηδων, κι έκανε ένα βήμα στο χωριό τους, τον Μαγουλά.
Πήρε γυναίκα του τη μια αδελφή κι έφερε στον κόσμο την Αριάδνη.- Τι μπορεί να σβήσει τη μυρωδιά του θανάτου που τον ακολουθεί;- Ποιος είναι ο έρωτας, αυτός ο νικητής της ζωής;
- Κι αν οι μοίρες των ανθρώπων κληροδοτούνται;- Ποιο κομμάτι μοίρας χάραξε τη ζωή της Αριάδνης Δοξαστάκη;- Πόσους εαυτούς κρύβουμε μέσα μας;- Και πόσες ζωές ζουν μαζί μ' εμάς; Διπλές ζωές. Σαν μία..»





info: Μουσείο «Μαρίκα Κοτοπούλη»

Δ/νση: Αλ. Παναγούλη 17Α, Ζωγράφου

τηλ. επικοινωνίας: 210-7713802, 210-7481396  

Ο αγώνας για να μην περάσει η νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που σχεδιάζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρέπει να έχει συνέχεια.

Στις 4 Φεβρουαρίου η μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, των επιστημόνων, των αγροτών των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων κ.λ.π. έδειξε ότι με ενότητα μπορούμε να νικήσουμε, μπορούμε να αναγκάσουμε την Κυβέρνηση να αποσύρει το έκτρωμα της νέας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης,

Παράλληλα το νέο φορολογικό Νομοσχέδιο που προωθεί η Κυβέρνηση προσθέτει νέους άμεσους και έμμεσους φόρους που εξαθλιώνουν και φτωχοποιούν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα

Η ΕΔΟΘ – Ν/Τ ΑΔΕΔΥ καλεί τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα να συμμετέχουν και πάλι μαζικά στην απεργιακή κινητοποίηση στις 7 Απριλίου κλιμακώνοντας τον αγώνα για ανατροπή αυτής της πολιτικής.




 Καλούμε όλους και όλες στην Απεργιακή Συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου, την Πέμπτη 7 Απριλίου 2016, στις 11:00 πμ.

Μπορούμε όλοι μαζί να σταματήσουμε την διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης




ergasianet

Του Γιάννη Γούναρη *

Δύο κορυφαίοι θεωρητικοί του ευρωπαϊσμού στην εποχή μας είναι, το δίχως άλλο, ο Γερμανός Γιούργκεν Χάμπερμας και ο Γάλλος Ετιέν Μπαλιμπάρ.

Σε πλείστες δημόσιες παρεμβάσεις τους με αφορμή τόσο την κρίση του ευρώ όσο και την προσφυγική κρίση, και οι δύο μεγάλοι διανοητές έχουν στηλιτεύσει την αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την οικτρή εικόνα που παρουσιάζουν οι ενωσιακοί θεσμοί, μη διστάζοντας μάλιστα να κάνουν λόγο ακόμα και για πραξικοπηματικό σφετερισμό των ευρωπαϊκών ιδεωδών από μια απρόσωπη και ανεξέλεγκτη τεχνοκρατία.



Με διαφορετικές ιδεολογικές και φιλοσοφικές αφετηρίες, Χάμπερμας και Μπαλιμπάρ συμφωνούν, εν τούτοις, πως αν το πρόβλημα είναι η ελαττωματική κατασκευή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, η λύση είναι περισσότερη Ευρώπη, δηλαδή ένα γενναίο άλμα προς τα εμπρός, προς τη γνήσια πολιτική ένωση με δημοκρατική βάση και συνταγματική δομή.

Με κάθε σεβασμό, όμως, στο διανοητικό μέγεθος των Χάμπερμας και Μπαλιμπάρ, όσοι καλόπιστοι ευρωπαϊστές -και η χρήση της λέξης «καλόπιστοι» σαφέστατα υπονοεί ότι υπάρχει και άλλο είδος «ευρωπαϊσμού» που ευδοκιμεί στις μέρες μας- ενστερνιστήκαμε αυτή τη θέση δεν μπορούμε πλέον να αγνοούμε τα δεδομένα της αδήριτης πραγματικότητας.

Η αναπόδραστη διαπίστωση όποιου δεν θέλει να κρύβεται από την αλήθεια, στην οποία φτάνουν μεν οι Χάμπερμας και Μπαλιμπάρ, διστάζοντας ωστόσο να κάνουν το επόμενο λογικό βήμα, είναι πως η Ευρωπαϊκή Ενωση, τόσο ως πολιτικό σχέδιο όσο και ως θεσμικό σχήμα, ανήκει -κατά κυριολεξία- όχι στους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά στις λεγόμενες «ευρωπαϊκές ελίτ», δηλαδή σε ξεπεσμένες μεν, αλλά ακόμα ισχυρές ολιγαρχίες που βυσσοδομούν στο παρασκήνιο της ίδιας τους της παρακμής, χωρίς ασφαλώς να έχουν καμία απολύτως πρόθεση να απεμπολήσουν έστω στο ελάχιστο τα προνόμιά τους.

Αντιθέτως, η πρόσφατη Ιστορία έχει δείξει πως δεν θα διστάσουν να σφραγίσουν ερμητικά κάθε διέξοδο δημοκρατικής εναλλακτικής έναντι του στυγνού νεοφιλελεύθερου παραδείγματος, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό ή (πρωτίστως) αθέμιτο μέσο στη διάθεσή τους.

Αν η συνέπεια αυτής της στάσης είναι η δραματική άνοδος του φασισμού, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του εθνικισμού, ουδόλως τις απασχολεί. Αλλωστε, πολλάκις στο παρελθόν συμμάχησαν χωρίς κανέναν ενδοιασμό με τον φασισμό, προκειμένου να δημιουργήσουν αναχώματα ενάντια στις αφυπνισμένες λαϊκές μάζες που τόσο περιφρονούν και -δικαίως- φοβούνται.

Με αυτά τα δεδομένα, η ιδέα πως είναι εφικτή, στο ορατό μέλλον τουλάχιστον, μια δημοκρατική επανίδρυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης πάνω στο φεντεραλιστικό πρότυπο καθίσταται κάτι περισσότερο από ουτοπική: γίνεται αντιπαραγωγική, καθώς μας καθηλώνει σε μακρινές χίμαιρες, σε μια σχεδόν μεταφυσική διάσταση, εμποδίζοντάς μας να αναζητήσουμε ή να διαμορφώσουμε εναλλακτικές μορφές ευρωπαϊκής συνεργασίας και ολοκλήρωσης, καθότι ουδόλως ταυτίζεται η Ευρωπαϊκή Ενωση με την Ευρωπαϊκή Ιδέα, η οποία παραμένει πάντα επίκαιρη και αναγκαία για την ειρήνη και την ευημερία στην ήπειρό μας.

Δεν πρόκειται, καλώς ή κακώς, να υπάρξει καμία συνταγματική συνέλευση για μια ομοσπονδιακή Ενωμένη Ευρώπη. Αν υπήρχε η οποιαδήποτε πιθανότητα για μια τέτοια ευρωπαϊκή επανεκκίνηση, αυτή εξέπνευσε οριστικά κάποια στιγμή μεταξύ του θέρους του 2015 και της άνοιξης του 2016, δηλαδή μεταξύ της κρίσης της ευρωζώνης και της προσφυγικής κρίσης.

Αυτό είναι το επώδυνο μάθημα της σκοτεινής δεκαετίας του 2010 που θα χρειαστεί να κρατήσουμε στο μέλλον: η έννοια μιας υπερεθνικής ευρωπαϊκής δημοκρατίας πέρα από τη συνταγματική σφαίρα εκάστου κράτους-μέλους και μιας κοινής ευρωπαϊκής κυριαρχίας με ισονομία και αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών αποδείχθηκε μύθος και χρησιμοποιήθηκε σαν προπέτασμα για την επιβολή ενός σκληρού, αυταρχικού καθεστώτος των ισχυρών επί των αδυνάμων.

Η κατάσταση αυτή απλά δεν είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα και αν η συσσωρευμένη ένταση δεν εκτονωθεί συντεταγμένα, θα εκτονωθεί με εκρηκτικό τρόπο, κάτι που άλλωστε δεν θα συνέβαινε για πρώτη φορά στην πολύπαθη ευρωπαϊκή ήπειρο.

Αν, λοιπόν, επιθυμούμε την ειρηνική συνύπαρξη και τη συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών μέσα σε ένα κοινό θεσμικό πλαίσιο, αυτή δεν μπορεί παρά να βασιστεί στον αμοιβαίο σεβασμό και στη λαϊκή κυριαρχία, η οποία, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, είναι αδύνατον να υπάρξει σε μια υπερβατική πανευρωπαϊκή διάσταση, δηλαδή έξω από το προστατευτικό κέλυφος της κρατικής κυριαρχίας.

Η τελευταία είναι που, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, εγγυάται την ισορροπία σε περίπλοκα και ανομοιογενή διεθνή συστήματα, όπως είναι κατ’ εξοχήν το ευρωπαϊκό, ήδη από την εποχή της Συνθήκης της Βεστφαλίας.

Οι δύο όψεις της κυριαρχίας είναι, συνεπώς, αδιαίρετες και συνυφασμένες. Από αυτή την άποψη, η Ευρωπαϊκή Ενωση, είτε με ή χωρίς την -ούτως ή άλλως ανέφικτη- μεταρρύθμισή της δεν είναι η λύση του προβλήματος, είναι το ίδιο το πρόβλημα. Περισσότερη δημοκρατία είναι αυτό που χρειαζόμαστε και όχι περισσότερη από αυτή την Ευρώπη.

Πηγή efsyn.gr

* δικηγόρος, διδάκτορος Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατόχου LL.M. από το London School of Economics

Το Σάββατο 2 Απριλίου στις 19:00 στον φιλόξενο πολυχώρο Αντίδοτο, Παναγή Τσαλδάρη 209, Καλλιθέα, τοποθετούμε στο Ράφι το τελευταίο βιβλίο του Θωμά Σιδέρη*, Κανέλα από την Σμύρνη.
Πρόκειται για ένα κείμενο που μέσα στην δίνη των σημερινών πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων αποκτά έναν συγκινητικά επίκαιρο χαρακτήρα. Μέσα από την αφηγηματική σκοπιά της περιπετειώδους ζωής μιας γυναίκας φωτίζονται η συλλογική εμπειρία της προσφυγιάς αλλά και όψεις της κοινωνικής κατάστασης των γυναικών μέσα σε αυτήν.

Πληροφορίες για την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου, εδώ

Το βιβλίο του Θωμά Σιδέρη, Κανέλα από την Σμύρνη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μπατσιούλας


Θωμάς Σίδερης (Thomas Sideris)

Ιστορικός Ερευνητής/Δημοσιογράφος/Συγγραφέας

Historical Reseacher/Journalist/Writer

Πολιτικές Επιστήμες & Δημόσια Διοίκηση, Παν/μιο Αθηνών 

(Political Science & Public Administration, Univercity of Athens)

ΠΜΣ "Ανθρωπογεωγραφία, Ανάπτυξη & Σχεδιασμός Χώρου", Παν/μιο Αιγαίου 

(Postgraduate Course: "Human Geography, Planning and Development of Space", Univercity of Aegean)

O πρόσφατα βραβευμένος με το Βραβείο Θεάτρου της Κύπρου για την παράσταση «Το τρίτο στεφάνι», σκηνοθέτης, εκπαιδευτικός και τέως καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Τάκης Τζαμαργιάς, καλεσμένος του Σπύρου Αραβανή, στο Ποιείν Radio, www.ertopen.com, 106,7 FM, το Σάββατο 2 Απριλίου, 17.00- 19.00.